فرآیندی است که در شکمبه رخ می‌دهد و
در آن باکتری‌ها اسیدهای چرب غیراشباع را به اسیدهای چرب اشباع تبدیل می‌کنند. در نتیجه این فرآیند، اسیدهای چربی غیراشباع فعّال (غیر محافظت شده) که از شکمبه عبور می‌کنند، اشباع می‌شوند. بنابراین، اگرچه حیوانات می‌توانند از ترکیبات غذایی استاندارد مقادیر زیادی اسید چرب غیر اشباع دریافت کنند، ولی اغلب این اسیدهای چرب در شکمبه به اسیدهای چرب اشباع تبدیل می‌شوند و بنابراین برای جذب به منظور افزایش چربی غیر اشباع شیر، تولید گوشت، یا بافت‌ها موجود نخواهند بود.
فرآیند بیوهیدروژناسیون اسیدهای چرب غیرفعّال به اسیدهای چرب اشباع شامل چندین مرحله می‌شود که منجر به تولید اسیدهای چرب منحصر به فرد فراوانی خواهد شد که برخی از آنها مستقيماً شکمبه جذب چربی شیر می‌شوند. با این وجود، برخی از این اسیدهای چرب که توسط بیوهیدروژناسیون ساخته می‌شوند، می‌توانند منجر به یک کاهش شدید در تولید چربی شیر شوند.
اگرچه فقط پنج نوع اسید چرب به صورت طبیعی در جیره غذایی نشخوارکنندگان یافت می‌شود (C16:0، C18:0، C18:1، C18:2 و C18:3)، خروجی شکمبه نشخوارکنندگان حاوی تعداد قابل توجهی از اسیدهای چرب متفاوت می‌باشد که یا به عنوان واسطه‌های فرآیند بیوهیدروژناسیون ساخته شده‌اند و یا از طریق دیگر فرآیندهای موجود در بدن حیوان تولید شده‌اند. برای مثال، چربی شیر حاوی حدود 400 نوع اسید چرب متفاوت می‌باشد، که بسیاری از آنها از طریق فرآیندهای دیگری در بدن دام تولید شده‌اند.
با این وجود، تغذیه دام با چربی‌های محافظت شده در شکمبه، اسیدهای چرب غیر اشباع را قادر می‌سازد تا به منظور استفاده در بدن به صورت دست نخورده از شکمبه عبور کنند. بنابراین اسیدهای چرب غیر اشباع در شیر افزایش و اسیدهای چرب اشباع در شیر کاهش پیدا خواهند کرد که به این ترتیب ارزش غذایی شیر افزایش خواهد یافت.
